DLA RODZICÓW: WYMAGANIA OGÓLNE

(wg. Podstawy Programowej KEP)

Cele katechetyczne – wymagania ogólne 6-8 

I. Interpretacja życia w świetle wiary. Uczeń pogłębia świadomość dziecięctwa Bożego rozpoczętego na chrzcie świętym i odnajduje ślady Boga w otaczającym świecie; poznaje podstawowe prawdy wiary. 
II. Wprowadzenie w rozumienie sakramentów Eucharystii oraz pokuty 
i pojednania. Uczeń poznaje cel uczestnictwa w Eucharystii i sakramencie pokuty i pojednania, nabywa motywację do regularnego i pogłębionego uczestnictwa w tych sakramentach. 
III. Kontakt z Bogiem w liturgii i modlitwie. Uczeń poznaje sposoby uczestniczenia w liturgii, zwłaszcza we Mszy Świętej oraz wydarzeniach roku liturgicznego; pogłębia umiejętność wyrażania w znakach własnej religijności; rozwija sposoby uczestniczenia w modlitwie dziękczynienia, uwielbienia, przeproszenia i prośby. 
IV. Postawa moralna. Uczeń pogłębia rozumienie Przykazań Bożych, a także motywację wiary w ich przestrzeganiu; rozwija umiejętności społeczne
niezbędne do życia w grupie rówieśników, rodzinie i szkole. 
Treści do zapamiętania:
– Słowa związane z czynionym znakiem krzyża. 
– Modlitwy Ojcze nasz, Chwała Ojcu oraz Zdrowaś Maryjo. 
– Dialogi występujące w liturgii mszalnej. 
– Formuły wyznawania wiary w Boga, zwłaszcza Wierzę w Jednego 
Boga. 
– Treść Przykazania miłości Boga i bliźniego, Dekalogu oraz przykazań 
kościelnych. 
– Siedem sakramentów świętych. 
– Zwięzłe definicje objawienia, Pisma Świętego, zbawienia, sakramentu, Eucharystii, warunków dobrej spowiedzi, uczynków dobrych i złych, łaski Bożej, grzechu i jego rodzajów. 
Cele katechetyczne – wymagania ogólne 9-12 

I. Odbiór, analiza i interpretacja tekstów o charakterze religijnym. 
Uczeń rozwija sprawność uważnego słuchania Pisma Świętego, katechizmu i innych tekstów, umiejętność rozumienia znaczeń słownictwa religijnego; rozwija umiejętność poszukiwania interesujących go wiadomości, a także ich porządkowania oraz poznawania dzieł sztuki religijnej; poznaje teksty biblijne i inne teksty religijne niezbędne dla tego etapu rozwoju religijnego; uczy się je odbierać świadomie i refleksyjnie; rozwija zainteresowania rożnymi dziedzinami religii; poznaje specyfikę sposobów wypowiedzi o charakterze religijnym; w kontakcie z tekstami biblijnymi i innymi tekstami religijnymi kształtuje chrześcijańską hierarchię wartości, swoją wrażliwość, gust estetyczny, poczucie własnej tożsamości ucznia Chrystusa i postawę miłości Kościoła i Ojczyzny. 
II. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń rozwija umiejętność wypowiadania się w mowie i w piśmie na tematy poruszane na zajęciach, związane z poznawanymi tekstami biblijnym i innymi tekstami o charakterze religijnym i własnymi zainteresowaniami; dba o poprawność wypowiedzi własnych, a ich formę kształtuje odpowiednio do celu wypowiedzi. 
III. Zainteresowanie problematyką kościelną. Uczeń zadaje pytania, dlaczego jest tak, jak jest? i czy mogłoby być inaczej? w odniesieniu do obecności Kościoła w świecie oraz próbuje odpowiedzieć na zadane pytania. 
IV. Zaciekawienie otaczającym światem i praktyczne wykorzystanie 
wiedzy religijnej. Uczeń stawia pytania dotyczące zjawisk zachodzących w jego najbliższym otoczeniu i w społeczności świeckiej i kościelnej, prezentuje postawę badawczą w poznawaniu relacji: Kościół – świat przez poszukiwanie odpowiedzi na pytania: dlaczego?, jak jest?, co się stanie, gdy?; rozpoznaje podstawowe sytuacje zagrażające zdrowiu i życiu oraz podejmuje działania zwiększające bezpieczeństwo własne i innych, świadomie działa na rzecz ochrony zdrowia własnego i szacunku dla zdrowia innych; mając świadomość, że świat został stworzony przez Boga, szanuje przyrodę i dorobek kulturowy społeczności. 
V. Postawa moralna. Uczeń prezentuje refleksyjną postawę wobec człowieka, jego natury, powinności moralnych oraz wobec rożnych sytuacji życiowych; rozpoznaje swoje obowiązki wobec najbliższego otoczenia, rodziny i szkoły; rozpoznaje podstawowe wartości i dokonuje właściwej ich hierarchizacji; wyraża opinie i wartościuje zjawiska społeczno-religijne na poziomie społeczności szkolnej i społeczności lokalnej. 
Zagadnienia i rozwijane umiejetności: 
pogłębianie wiadomości religijnych
systematyzacja i hierarchizacji wiedzy 
rozwijanie zainteresowania problemami religijnymi, przeżywanymi 
okresami roku liturgicznego
włączenie do grup duszpasterskich czy kół zainteresowań
historia wiary i Kościoła winna być przedstawiana jako wydarzenie interwencji 
Boga
– analiza wzorców osobowych, przykładów konsekwencji życia wiarą
poszukiwanie głębszego uzasadnienia wiary; podejmowanie trudu szukania
wprowadzenie w liturgię  i modlitwę
Cele katechetyczne – wymagania ogólne 13-16 

I. Analiza i interpretacja biblijna. Uczeń nabywa podstawową wiedzę z zakresu analizy tekstu biblijnego i umiejętności interpretacji religijnej perykop biblijnych. 
II. Chronologia, analiza i interpretacja historiozbawcza. Uczeń posługuje się podstawowymi określeniami historii zbawienia; dostrzega związki teraźniejszości z przeszłością; tworzy krótkie wypowiedzi o postaci i wydarzeniu historycznym, posługując się poznanymi pojęciami; przedstawia własne stanowisko i próbuje je uzasadnić; przyporządkowuje fakty historyczne datom; odpowiada na proste pytania postawione do tekstu źródłowego, planu, mapy, ilustracji; pozyskuje informacje z rożnych źródeł oraz selekcjonuje je i porządkuje; stawia pytania dotyczące przyczyn i skutków analizowanych wydarzeń z historii zbawienia i współczesnych. 
III. Przygotowanie do przyjęcia sakramentu bierzmowania. Uczeń rozwija świadomość chrztu nie jako jednorazowego wydarzenia z przeszłości, ale jako procesu obejmującego całe życie; rozumie bierzmowanie jako dopełnienie chrztu oraz istotny etap inicjacji chrześcijańskiej, co prowadzi do pogłębionego przeżywania Eucharystii (udziału we Mszy Świętej i adoracji). 
IV. Kształtowanie sumienia, postaw moralnych oraz samooceny. Uczeń w oparciu o posiadaną wiedzę wypracowuje względnie stałe zachowania, reakcje poznawcze, emocjonalnie umotywowane wartościami najwyższymi, odnosząc je zwłaszcza do miłości Boga, Kościoła, Ojczyzny i rodziny; osiąga pewną integrację życia psychicznego, fizycznego, uczuciowego, intelektualnego i religijnego; nabywa umiejętność oceny swego postępowania moralnego, konfrontując je z nauką Bożą; w sposób twórczy wykorzystuje opinie, oceny, które o sobie słyszy, do budowania właściwych relacji międzyludzkich; rozumie potrzebę podejmowania odpowiedzialnych wyborów. 
V. Tworzenie wypowiedzi na tematy religijne. Uczeń rozwija umiejętność wypowiadania się w mowie i w piśmie na tematy poruszane na zajęciach, związane z poznawanymi tekstami biblijnym i innymi tekstami o charakterze religijnym i własnymi zainteresowaniami; dba o poprawność wypowiedzi własnych, a ich formę kształtuje odpowiednio do celu wypowiedzi. 
Zagadnienia i rozwijane umiejetności:
wychowanie katolika świadomego i odpowiedzialnego za swoją wiarę, kochającego Boga, Kościół i własną Ojczyznę
wprowadzenie w metody i zasady interpretacji tekstu, stosowanie metod pracy z tekstem (wprowadzenie w materiał źródłowy, którym jest Pismo Święte, dokumenty nauczające Kościoła, teksty liturgiczne, dokumenty historyczne, świadectwa życia Kościoła, świadectwa chrześcijan)
– poszukiwanie i kształtowanie wzorców osobowych (wzorce biblijne, postacie świętych i błogosławionych świadków wiary
– obudzenie i pogłębienie wiary osobowej, odkrywanie tożsamości chrześcijańskiej (przejście od wiary autorytarnej do osobowego podejmowania decyzji stanowiących osobistą odpowiedź ucznia na pełną miłości propozycję Bożą)
umiejętne korzystanie z tekstów biblijnych, odnajdywanie w nich własnych problemów, niepewności i ich interpretacji, dla kształtowania własnych opinii, umiejętności argumentowania i motywowania, precyzowania myśli, kształtowania woli, zajmowaniu stanowiska
znajomość i umiejętność opowiedzenia treści kerygmatu (Bóg mnie kocha; grzech mnie od tej miłosci oddziela; Bóg mi ofiarowuje zbawienie i odkupienie przez krzyz i zmartwychwstanie Jezusa; mogę przyjąć zbawienie i odkupienie w Jezusie; z pomocą Ducha Świętego mogę ogłosić że Jezus jest moim Panem; wspólnota Kościoła jest moim miejscem wzrostu w wierze)
 
Cele katechetyczne – wymagania ogólne – młodzież 

I. Analiza i interpretacja tekstów o charakterze religijnym. Uczeń potrafi rozpoznać teksty biblijne i religijne; rozwija zainteresowania rożnymi dziedzinami religii; odkrywa wartość egzystencjalną analizowanych tekstów, wykorzystuje poznane teksty biblijne i religijne w pogłębionej dyskusji na temat Kościoła i religii. 
II. Socjalizacja kościelna. Uczeń odkrywa swoje miejsce i zadania w Kościele; potrafi scharakteryzować wyzwania stojące przed katolikiem po przyjęciu sakramentu bierzmowania. 
III. Odkrywanie powołania chrześcijańskiego. Uczeń interpretuje gzystencjalnie 
wiedzę religijną, którą zdobył, posługując się cytatami biblijnymi; korzysta z różnorodnych źródeł informacji i dokonuje hierarchizacji zadań spoczywających na katoliku względem rodziny i społeczności, w których żyje. 
IV. Tworzenie wypowiedzi, obserwacje i doświadczenia. Uczeń pogłębia umiejętność wypowiadania się w mowie i w piśmie na tematy poruszane na zajęciach, związane z poznawanymi tekstami biblijnym i innymi tekstami o charakterze religijnym i z własnymi zainteresowaniami; korzysta z rożnych źródeł informacji (własnych obserwacji, doświadczeń, tekstów, map, tabel, fotografii, filmów). 
Zagadnienia i rozwijane umiejetnosci:
– prowadzenie do gotowosci dawania świadectwa swej wiary
– wychowanie w prawdzie i wolności zgodnie z Ewangelią
– formowanie sumienia
– wychowanie do miłości
– problematyka powołania
– zaangazowanie chrzescijańskie w społeczeństwie
– życie sakramentami w budowaniu wspólnoty (fundament sakramentalnego małżeństwa)
– rózne formy modlitwy
– czytanie i słuchanie Słowa Bożego
– budzenie i ugruntowywanie wiary, dążenie, by stała się wiarą osobową
– odnalezienie swojego miejsca we wspólnocie Kościoła, przyjęcie odpowiedzialności za wypełnienie tej misji w dorosłym życiu
– wiedza z historii Kościoła
– kształtowanie umiejętności samokształcenia, poszukiwania dla uzdolnienia dalszego rozwoju wiary, przez wykorzystanie Pisma Świętego, Katechizmu Kościoła Katolickiego, dokumentow Kościoła czy szeroko pojmowanej literatury religijnej

KATECHEZA – TYDZIEŃ 2 (WSPÓLNOTA LUDZKA & ZBAWIENIE BOŻE: PRAWO I ŁASKA)

Ogłoszenia Parafialne- Październk 2022

Katechizm Kościoła Katolickiego Online

KKK Część trzecia: ŻYCIE W CHRYSTUSIE

Dział pierwszy: POWOŁANIE CZŁOWIEKA: ŻYCIE W DUCHU ŚWIĘTYM (1699-2051)

TYDZIEŃ W SKRÓCIE KKK

Rozdział drugi: WSPÓLNOTA LUDZKA (1877-1948) Wprowadzenie (1877)
Artykuł 1: Osoba i społeczność (1878-1896)
I. Wspólnotowy charakter powołania ludzkiego (1878-1885) Posłuchaj
II. Nawrócenie i społeczność (1886-1889) Posłuchaj
W skrócie (1890-1896)

Artykuł 2: Uczestnictwo w życiu społecznym (1897-1927)
I. Władza (1897-1904) Posłuchaj
II. Dobro wspólne (1905-1912) Posłuchaj
III. Odpowiedzialność i uczestnictwo (1913-1917) Posłuchaj
W skrócie (1918-1927)

Artykuł 3: Sprawiedliwość społeczna (1928-1948) Wprowadzenie (1928)
I. Poszanowanie osoby ludzkiej (1929-1933) Posłuchaj
II. Równość i różnica między ludźmi (1934-1938) Posłuchaj
III. Solidarność ludzka (1939-1942) Posłuchaj
W skrócie (1943-1948)

Rozdział trzeci: ZBAWIENIE BOŻE: PRAWO I ŁASKA (1949-2051) Wprowadzenie (1949) Posłuchaj
Artykuł 1: Prawo moralne (1950-1986) Wprowadzenie (1950-1953) Posłuchaj
I. Naturalne prawo moralne (1954-1960) Posłuchaj
II. Stare Prawo (1961-1964) Posłuchaj
III. Nowe Prawo, czyli Prawo ewangeliczne (1965-1974) Posłuchaj
W skrócie(1975-1986)

Artykuł 2: Łaska i usprawiedliwienie (1987-2029)
I. Usprawiedliwienie (1987-1995) Posłuchaj
II. Łaska (1996-2005) Posłuchaj
III. Zasługa (2006-2011) Posłuchaj
IV. Świętość chrześcijańska (2012-2016) Posłuchaj
W skrócie (2017-2029)

Artykuł 3: Kościół – Matka i Wychowawczyni (2030-2051)
Wprowadzenie (2030-2031) Posłuchaj
I. Życie moralne i Urząd Nauczycielski Kościoła (2032-2040) Posłuchaj
II. Przykazania kościelne (2041-2043) Posłuchaj
III. Życie moralne i świadectwo misyjne (2044-2046) Posłuchaj
W skrócie (2047-2051)
Dziesięć przykazańPosłuchaj
Posłuchaj (Wj)
Posłuchaj (Pwp)
KATECHEZA DZIEŃ PO DNIU – Medytacja Ignacjańska

1. Wprowadzenie do medytacji
Niech za wprowadzenie do medytacji posłuży Ci fragment Katechizmu Kościoła Katolickiego oraz wskazana na dany dzień, syntetyczna formuła jednej z prawd naszej wiary (KKK W skrócie). Następnie przeczytaj uważnie tekst Pisma Świętego, który będziesz rozważać. Zwróć uwagę na miejsca, które szczególnie Cię poruszają, zanotuj je. Wybierz stałe miejsce na modlitwę, czas jej trwania i postawę ciała. Przygotowanie trwa ok. 5-10 min.
2. Medytacja Pisma Świętego
Od znaku krzyża do znaku krzyża 30 min.
Stanięcie przed Panem: uświadom sobie Jego obecność, że Bóg jest z Tobą. Zaangażuj w to swoje uczucia i akt wiary. Proś o czystość intencji, abyś usłyszał, co Bóg chce Ci powiedzieć. Pomoże Ci w tym.
Modlitwa przygotowawcza: Proszę Cię Boże, nasz Panie o łaskę, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane wyłącznie ku służbie i chwale Twojego Boskiego Majestatu.
Obraz: wyobraź sobie daną scenę ewangeliczną, miejsce, osoby i przeżycia – słuchaj, dotykaj, obserwuj to, co się dzieje.
Prośba o owoc: wejdź w swoje pragnienia związane z daną medytacją, wyraź je w formie konkretnej, osobistej prośby zwróconej do Pana. Proś o to, czego chcesz!
Zasadnicza część medytacji:
Staraj się słuchać, co Twój Przyjaciel Bóg – mówi do Ciebie przez dane wydarzenie czy słowo o Tobie, o Twoim życiu. „Smakuj” Jego słowo. Staraj się poczuć je w sobie. Zatrzymaj się nad tym, co Cię porusza. Zobacz, jak Słowo Boże ma się do Twojego życia. Zobacz, jakie konsekwencje z tego, co usłyszysz, wypływają dla Twojego konkretnego życia, sytuacji, w której znajdujesz się obecnie, miejsca na świecie, gdzie jesteś. Jak Słowo Boże naświetla Twoje życie i jaką prawdę Ci ukazuje, której wcześniej nie widziałeś? Zwróć uwagę także na swoje uczucia i inne poruszenia związane z rozważaną prawdą. Przedstawiaj je Bogu. Pomyśl, jaka może być Twoja odpowiedź. Podczas medytacji nie notuj. W medytację są zaangażowane: pamięć, rozum, uczucia i wola.
Zakończenie:
Rozmowa końcowa (ok. 5 min). Ostatnie chwile modlitwy poświęć na osobistą rozmowę z Panem jak przyjaciel z przyjacielem, o tym, co usłyszałeś, czego doświadczyłeś, co przeżyłeś, co zrozumiałeś, co było trudne… Zakończ medytację modlitwą Ojcze nasz i znakiem krzyża świętego.
3. Notatka. Zanotuj krótko to, co było ważne dla Ciebie. Możesz skorzystać z notatek w dzieleniu się na spotkaniu wtorkowym.
ŚRODA Dzień 1

1. Wprowadzenie do medytacji

Fragment KKK

Rozdział drugi: WSPÓLNOTA LUDZKA (1877-1948) Wprowadzenie (1877)
Artykuł 1: Osoba i społeczność (1878-1896)
I. Wspólnotowy charakter powołania ludzkiego (1878-1885) Posłuchaj
II. Nawrócenie i społeczność (1886-1889) Posłuchaj

W Skrócie

1890 Istnieje pewne podobieństwo między jednością Osób Boskich a braterstwem, jakie ludzie powinni zaprowadzić między sobą.
1891 Aby rozwijać się zgodnie ze swoją naturą, osoba ludzka potrzebuje życia społecznego. Niektóre społeczności, jak rodzina i państwo, odpowiadają bardziej bezpośrednio naturze człowieka.
1892 “Osoba ludzka jest i powinna być zasadą, podmiotem i celem wszystkich urządzeń społecznych”.
1893 Należy zachęcać do szerokiego uczestnictwa w zrzeszeniach i instytucjach wybieralnych.
1894 Zgodnie z zasadą pomocniczości ani państwo, ani żadna szersza społeczność nie powinny zastępować inicjatywy i odpowiedzialności osób oraz instytucji pośrednich.
1895 Społeczność powinna sprzyjać praktykowaniu cnót, a nie stawać mu na przeszkodzie. Natchnieniem do tego powinna być właściwa hierarchia wartości.
1896 Tam, gdzie grzech niszczy klimat społeczny, trzeba odwoływać się do nawrócenia serc i łaski Bożej. Miłość pobudza do sprawiedliwych reform. Nie ma rozwiązania kwestii społecznej poza Ewangelią.

2. Medytacja Pisma Świętego

Uświadom sobie Bożą obecność, że Bóg jest z Tobą. Zaangażuj w to swoje uczucia i akt wiary. Proś o czystość intencji, abyś usłyszał, co Bóg chce Ci powiedzieć. Pomoże Ci w tym.

Proszę Cię Boże, nasz Panie o łaskę, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane wyłącznie ku służbie i chwale Twojego Boskiego Majestatu.

Wyobraź sobie daną scenę ewangeliczną, miejsce, osoby i przeżycia – słuchaj, dotykaj, obserwuj to, co się dzieje. Wejdź w swoje pragnienia związane z daną medytacją, wyraź je w formie konkretnej, osobistej prośby zwróconej do Pana. Proś o to, czego chcesz! Staraj się słuchać, co Twój Przyjaciel Bóg – mówi do Ciebie przez dane wydarzenie czy słowo o Tobie, o Twoim życiu.

(Łk 19, 12-27) 12 Mówił więc: «Pewien człowiek szlachetnego rodu udał się w kraj daleki, aby uzyskać dla siebie godność królewską i wrócić. 13 Przywołał więc dziesięciu sług swoich, dał im dziesięć min i rzekł do nich: “Zarabiajcie nimi, aż wrócę”. 14 Ale jego współobywatele nienawidzili go i wysłali za nim poselstwo z oświadczeniem: “Nie chcemy, żeby ten królował nad nami”3. 15 Gdy po otrzymaniu godności królewskiej wrócił, kazał przywołać do siebie te sługi, którym dał pieniądze, aby się dowiedzieć, co każdy zyskał. 16 Stawił się więc pierwszy i rzekł: “Panie, twoja mina przysporzyła dziesięć min”. 17 Odpowiedział mu: “Dobrze, sługo dobry; ponieważ w drobnej rzeczy okazałeś się wierny, sprawuj władzę nad dziesięciu miastami!” 18 Także drugi przyszedł i rzekł: “Panie, twoja mina przyniosła pięć min”. 19 Temu też powiedział: “I ty miej władzę nad pięciu miastami!” 20 Następny przyszedł i rzekł: “Panie, tu jest twoja mina, którą trzymałem zawiniętą w chustce. 21 Lękałem się bowiem ciebie, bo jesteś człowiekiem surowym: chcesz brać, czegoś nie położył, i żąć, czegoś nie posiał”. 22 Odpowiedział mu: “Według słów twoich sądzę cię, zły sługo! Wiedziałeś, że jestem człowiekiem surowym: chcę brać, gdzie nie położyłem, i żąć, gdziem nie posiał. 23 Czemu więc nie dałeś moich pieniędzy do banku? A ja po powrocie byłbym je z zyskiem odebrał”. 24 Do obecnych zaś rzekł: “Odbierzcie mu minę i dajcie temu, który ma dziesięć min”. 25 Odpowiedzieli mu: “Panie, ma już dziesięć min”. 26 “Powiadam wam: Każdemu, kto ma, będzie dodane; a temu, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma4. 27 Tych zaś przeciwników moich, którzy nie chcieli, żebym panował nad nimi, przyprowadźcie tu i pościnajcie w moich oczach”».

Ostatnie chwile modlitwy poświęć na osobistą rozmowę z Panem jak przyjaciel z przyjacielem, o tym, co usłyszałeś, czego doświadczyłeś, co przeżyłeś, co zrozumiałeś, co było trudne… Zakończ medytację modlitwą Ojcze nasz i znakiem krzyża świętego.

3. Notatka. Zanotuj krótko to, co było ważne dla Ciebie. Możesz skorzystać z notatek w dzieleniu się na spotkaniu wtorkowym.
CZWARTEK Dzień 2

1. Wprowadzenie do medytacji

Fragment KKK

Artykuł 2: Uczestnictwo w życiu społecznym (1897-1927)
I. Władza (1897-1904) Posłuchaj
II. Dobro wspólne (1905-1912) Posłuchaj
III. Odpowiedzialność i uczestnictwo (1913-1917) Posłuchaj

W Skrócie

1918 “Nie ma… władzy, która by nie pochodziła od Boga, a te, które są, zostały ustanowione przez Boga” (Rz 13,1).
1919 Każda wspólnota ludzka potrzebuje władzy, by trwać i rozwijać się.
1920 “Wspólnota polityczna i władza publiczna opierają się na naturze ludzkiej i należą do porządku określonego przez Boga”.
1921 Władza jest sprawowana w sposób prawowity jeśli dokłada starań o dobro wspólne społeczności. Aby je osiągnąć, powinna używać środków moralnie godziwych.
1922 Różne ustroje polityczne są uprawnione pod warunkiem, że dążą one do dobra wspólnego.
1923 Władza polityczna powinna być pełniona w granicach porządku moralnego i zapewniać warunki korzystania z wolności.
1924 Dobro wspólne obejmuje “sumę warunków życia społecznego, jakie… zrzeszeniom bądź poszczególnym członkom społeczeństwa pozwalają osiągnąć pełniej i łatwiej własną doskonałość”.
1925 Dobro wspólne opiera się na trzech istotnych elementach: poszanowaniu i popieraniu podstawowych praw osoby; dobrobycie, czyli rozwoju dóbr duchowych i ziemskich społeczności; pokoju i bezpieczeństwie społeczności i jej członków.
1926 Godność osoby ludzkiej zakłada poszukiwanie dobra wspólnego. Każdy powinien troszczyć się o budowanie i wspieranie instytucji, które poprawiają warunki życia ludzkiego.
1927 Do państwa należy obrona i popieranie dobra wspólnego społeczności cywilnej. Dobro wspólne całej rodziny ludzkiej domaga się organizacji o charakterze międzynarodowym.

2. Medytacja Pisma Świętego

Uświadom sobie Bożą obecność, że Bóg jest z Tobą. Zaangażuj w to swoje uczucia i akt wiary. Proś o czystość intencji, abyś usłyszał, co Bóg chce Ci powiedzieć. Pomoże Ci w tym.

Proszę Cię Boże, nasz Panie o łaskę, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane wyłącznie ku służbie i chwale Twojego Boskiego Majestatu.

Wyobraź sobie daną scenę ewangeliczną, miejsce, osoby i przeżycia – słuchaj, dotykaj, obserwuj to, co się dzieje. Wejdź w swoje pragnienia związane z daną medytacją, wyraź je w formie konkretnej, osobistej prośby zwróconej do Pana. Proś o to, czego chcesz! Staraj się słuchać, co Twój Przyjaciel Bóg – mówi do Ciebie przez dane wydarzenie czy słowo o Tobie, o Twoim życiu.

(1 Tes 5, 11-15) 11 Dlatego zachęcajcie się wzajemnie i budujcie jedni drugich, jak to zresztą czynicie.
12 Prosimy was, bracia, abyście uznawali tych, którzy wśród was pracują, którzy przewodzą wam i w Panu was napominają. 13 Ze względu na ich pracę otaczajcie ich szczególną miłością! Między sobą zachowujcie pokój! 14 Prosimy was, bracia, upominajcie niekarnych, pocieszajcie małodusznych, przygarniajcie słabych, a dla wszystkich bądźcie cierpliwi! 15 Uważajcie, aby nikt nie odpłacał złem za złe, zawsze usiłujcie czynić dobrze sobie nawzajem i wobec wszystkich!

Ostatnie chwile modlitwy poświęć na osobistą rozmowę z Panem jak przyjaciel z przyjacielem, o tym, co usłyszałeś, czego doświadczyłeś, co przeżyłeś, co zrozumiałeś, co było trudne… Zakończ medytację modlitwą Ojcze nasz i znakiem krzyża świętego.

3. Notatka. Zanotuj krótko to, co było ważne dla Ciebie. Możesz skorzystać z notatek w dzieleniu się na spotkaniu wtorkowym.
PIĄTEK Dzień 3

1. Wprowadzenie do medytacji

Fragment KKK

Artykuł 3: Sprawiedliwość społeczna (1928-1948) Wprowadzenie (1928)
I. Poszanowanie osoby ludzkiej (1929-1933) Posłuchaj
II. Równość i różnica między ludźmi (1934-1938) Posłuchaj
III. Solidarność ludzka (1939-1942) Posłuchaj

W Skrócie

1943 Społeczeństwo zapewnia sprawiedliwość społeczną, gdy urzeczywistnia warunki pozwalające zrzeszeniom oraz każdemu z osobna na osiągnięcie tego, co im się należy.
1944 Poszanowanie osoby ludzkiej uważa bliźniego za “drugiego samego siebie”. Zakłada poszanowanie podstawowych praw, które wypływają z wewnętrznej godności osoby.
1945 Równość między ludźmi dotyczy ich godności osobistej i praw z niej wypływających.
1946 Różnice między osobami należą do zamysłu Boga, który chce, abyśmy potrzebowali siebie nawzajem. Powinny one pobudzać do miłości.
1947 Równa godność osób ludzkich domaga się wysiłku na rzecz zmniejszenia krzywdzących nierówności społecznych i gospodarczych. Prowadzi do wyeliminowania krzywdzących różnic.
1948 Solidarność jest cnotą wybitnie chrześcijańską. Urzeczywistnia ona podział dóbr duchowych jeszcze bardziej niż materialnych.

2. Medytacja Pisma Świętego

Uświadom sobie Bożą obecność, że Bóg jest z Tobą. Zaangażuj w to swoje uczucia i akt wiary. Proś o czystość intencji, abyś usłyszał, co Bóg chce Ci powiedzieć. Pomoże Ci w tym.

Proszę Cię Boże, nasz Panie o łaskę, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane wyłącznie ku służbie i chwale Twojego Boskiego Majestatu.

Wyobraź sobie daną scenę ewangeliczną, miejsce, osoby i przeżycia – słuchaj, dotykaj, obserwuj to, co się dzieje. Wejdź w swoje pragnienia związane z daną medytacją, wyraź je w formie konkretnej, osobistej prośby zwróconej do Pana. Proś o to, czego chcesz! Staraj się słuchać, co Twój Przyjaciel Bóg – mówi do Ciebie przez dane wydarzenie czy słowo o Tobie, o Twoim życiu.

(Łk 10, 25-37)

Miłość bliźniego
25 A oto powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Go na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» 26 Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?» 27 On rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego8. 28 Jezus rzekł do niego: «Dobrześ odpowiedział. To czyń, a będziesz żył»9. 29 Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?»
Miłosierny Samarytanin
30 Jezus nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jerozolimy do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko że go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. 31 Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. 32 Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął. 33 Pewien zaś Samarytanin, będąc w podróży, przechodził również obok niego. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: 34 podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. 35 Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: “Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”. 36 Któryż z tych trzech okazał się, według twego zdania, bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?» 37 On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie». Jezus mu rzekł: «Idź, i ty czyń podobnie!»

Ostatnie chwile modlitwy poświęć na osobistą rozmowę z Panem jak przyjaciel z przyjacielem, o tym, co usłyszałeś, czego doświadczyłeś, co przeżyłeś, co zrozumiałeś, co było trudne… Zakończ medytację modlitwą Ojcze nasz i znakiem krzyża świętego.

3. Notatka. Zanotuj krótko to, co było ważne dla Ciebie. Możesz skorzystać z notatek w dzieleniu się na spotkaniu wtorkowym.
SOBOTA Dzień 4

1. Wprowadzenie do medytacji

Fragment KKK

Rozdział trzeci: ZBAWIENIE BOŻE: PRAWO I ŁASKA (1949-2051) Wprowadzenie (1949) Posłuchaj
Artykuł 1: Prawo moralne (1950-1986) Wprowadzenie (1950-1953) Posłuchaj
I. Naturalne prawo moralne (1954-1960) Posłuchaj
II. Stare Prawo (1961-1964) Posłuchaj
III. Nowe Prawo, czyli Prawo ewangeliczne (1965-1974) Posłuchaj

W Skrócie

1975 Według Pisma świętego Prawo jest ojcowskim pouczeniem Boga, wskazującym człowiekowi drogi, które prowadzą do obiecanego szczęścia, i zakazującym dróg do zła.
1976 Prawo jest “rozporządzeniem rozumu dla dobra wspólnego, wydanym przez tego, kto troszczy Si o wspólnotę”.
1977 Chrystus jest celem Prawa, On sam poucza o Bożej sprawiedliwości i jej udziela.
1978 Prawo naturalne jest uczestnictwem człowieka, stworzonego na obraz swego Stwórcy, w mądrości i dobroci Boga. Wyraża ono godność osoby ludzkiej i stanowi podstawą jej fundamentalnych praw i obowiązków.
1979 Prawo naturalne jest niezmienne i trwale pośród zmian historycznych. Zasady, które są jego wyrazem, pozostają ważne w swojej istocie. Stanowi ono konieczną podstawę do opracowania zasad moralnych oraz prawa cywilnego.
1980 Stare Prawo stanowi pierwszy etap prawa objawionego. Jego przepisy moralne streszczają Si w dziesięciu przykazaniach.
1981 Prawo Mojżeszowe zawiera wiele prawd w sposób naturalny dostępnych rozumowi. Bóg objawił je, ponieważ ludzie nie odczytali ich w swoich sercach.
1982 Stare Prawo jest przygotowaniem do Ewangelii.
1983 Nowe Prawo jest łaską Ducha Świętego otrzymaną przez wiarę w Chrystusa. Działa ono przez miłość. Zostało wyrażone w sposób szczególny w Kazaniu na Górze i korzysta z sakramentów, aby udzielać nam łaski.
1984 Prawo ewangeliczne wypełnia, przekracza i udoskonala Stare Prawo: jego obietnice – przez błogosławieństwa Królestwa niebieskiego; jego przykazania – przez przemianę źródła czynów, czyli serca.
1985 Nowe Prawo jest prawem miłości, prawem łaski, prawem wolności.
1986 Oprócz przykazań Nowe Prawo zawiera rady ewangeliczne. “Świętość Kościoła wspierają… w szczególny sposób różne rady jakie Pan w Ewangelii zalecił wypełniać uczniom swoim”.

2. Medytacja Pisma Świętego

Uświadom sobie Bożą obecność, że Bóg jest z Tobą. Zaangażuj w to swoje uczucia i akt wiary. Proś o czystość intencji, abyś usłyszał, co Bóg chce Ci powiedzieć. Pomoże Ci w tym.

Proszę Cię Boże, nasz Panie o łaskę, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane wyłącznie ku służbie i chwale Twojego Boskiego Majestatu.

Wyobraź sobie daną scenę ewangeliczną, miejsce, osoby i przeżycia – słuchaj, dotykaj, obserwuj to, co się dzieje. Wejdź w swoje pragnienia związane z daną medytacją, wyraź je w formie konkretnej, osobistej prośby zwróconej do Pana. Proś o to, czego chcesz! Staraj się słuchać, co Twój Przyjaciel Bóg – mówi do Ciebie przez dane wydarzenie czy słowo o Tobie, o Twoim życiu.

(Mt 5)
KAZANIE NA GÓRZE
51 Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. 2 Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:


Osiem błogosławieństw

3 «Błogosławieni ubodzy w duchu3, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
4 Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
5 Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
6 Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
7 Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
8 Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
9 Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
10 Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
11 Błogosławieni jesteście, gdy [ludzie] wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. 12 Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków4, którzy byli przed wami.


Zadanie uczniów

13 Wy jesteście solą dla ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. 14 Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. 15 Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem5, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. 16 Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.


Jezus a Prawo

17 Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić6. 18 Zaprawdę. bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. 19 Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim. 20 Bo powiadam wam: Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.


Piąte przykazanie

21 Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie zabijaj!7; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. 22 A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: Raka8, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł: “Bezbożniku”, podlega karze piekła ognistego. 23 Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, 24 zostaw tam dar swój przez ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim! Potem przyjdź i dar swój ofiaruj! 25 9 Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie podał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. 26 Zaprawdę, powiadam ci: nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni grosz.


Szóste przykazanie

27 Słyszeliście, że powiedziano: Nie cudzołóż!10 28 A Ja wam powiadam: Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa. 29 11 Jeśli więc prawe twoje oko jest ci powodem do grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało być wrzucone do piekła. 30 I jeśli prawa twoja ręka jest ci powodem do grzechu, odetnij ją i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało iść do piekła.
31 Powiedziano też: Jeśli kto chce oddalić swoją żonę, niech jej da list rozwodowy12. 32 A ja wam powiadam: Każdy, kto oddala swoją żonę – poza wypadkiem nierządu – naraża ją na cudzołóstwo; a kto by oddaloną wziął za żonę, dopuszcza się cudzołóstwa13.


Ósme przykazanie

33 Słyszeliście również, że powiedziano przodkom: Nie będziesz fałszywie przysięgał, lecz dotrzymasz Panu swej przysięgi14. 34 A Ja wam powiadam: Wcale nie przysięgajcie, ani na niebo, bo jest tronem Bożym; 35 ani na ziemię, bo jest podnóżkiem stóp Jego; ani na Jerozolimę, bo jest miastem wielkiego Króla. 36 Ani na swoją głowę nie przysięgaj, bo nie możesz nawet jednego włosa uczynić białym albo czarnym. 37 Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie15. A co nadto jest, od Złego pochodzi.


Prawo odwetu

38 Słyszeliście, że powiedziano: Oko za oko i ząb za ząb!17 39 18 A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu. Lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi! 40 Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz! 41 Zmusza cię kto, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące! 42 Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie.


Miłość nieprzyjaciół

43 Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz miłował swego bliźniego, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził20. 44 A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; 45 tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. 46 Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? 47 I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią? 48 Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski.

Ostatnie chwile modlitwy poświęć na osobistą rozmowę z Panem jak przyjaciel z przyjacielem, o tym, co usłyszałeś, czego doświadczyłeś, co przeżyłeś, co zrozumiałeś, co było trudne… Zakończ medytację modlitwą Ojcze nasz i znakiem krzyża świętego.

3. Notatka. Zanotuj krótko to, co było ważne dla Ciebie. Możesz skorzystać z notatek w dzieleniu się na spotkaniu wtorkowym.
NIEDZIELA Dzień 5

1. Wprowadzenie do medytacji

Fragment KKK

Artykuł 2: Łaska i usprawiedliwienie (1987-2029)
I. Usprawiedliwienie (1987-1995) Posłuchaj
II. Łaska (1996-2005) Posłuchaj
III. Zasługa (2006-2011) Posłuchaj
IV. Świętość chrześcijańska (2012-2016) Posłuchaj

W Skrócie

2017 Łaska Ducha Świętego udziela nam sprawiedliwości Bożej. Duch Święty, jednocząc nas przez wiarę i chrzest z Męką i Zmartwychwstaniem Chrystusa, czyni nas uczestnikami swojego życia.
2018 Usprawiedliwienie, tak samo jak nawrócenie, ma dwa aspekty. Człowiek poruszony przez łaskę zwraca Si do Boga i odwraca od grzechu, przyjmując w ten sposób przebaczenie i sprawiedliwość z wysoka.
2019 Usprawiedliwienie obejmuje odpuszczenie grzechów, uświęcenie i odnowienie człowieka wewnętrznego.
2020 Usprawiedliwienie zostało nam wysłużone przez mękę Chrystusa. Jest nam ono udzielane przez chrzest. Upodabnia nas do sprawiedliwości Boga, który czyni nas sprawiedliwymi. Jego celem jest chwała Boga i Chrystusa oraz dar życia wiecznego. Jest najdoskonalszym dziełem Bożego miłosierdzia.
2021 Łaska jest pomocą, jakiej udziela nam Bóg, byśmy odpowiedzieli na nasze powołanie i stali się Jego przybranymi synami. Wprowadza nas w wewnętrzne życie Trójcy Świętej.
2022 Inicjatywa Boża w dziele łaski uprzedza, przygotowuje i wzbudza wolną odpowiedź człowieka. Łaska odpowiada głębokim pragnieniom ludzkiej wolności; wzywa ją do współdziałania i udoskonala ją.
2023 Łaska uświęcająca jest darem darmo danym, przez który Bóg obdarza nas swoim życiem wlanym przez Ducha Świętego do naszej duszy, by ją uleczyć z grzechu i uświęcić.
2024 Łaska uświęcająca czyni nas “miłymi Bogu”. Charyzmaty, szczególne łaski Ducha Świętego, są ukierunkowane na łaskę uświęcającą i mają na celu dobro wspólne Kościoła. Bóg działa także przez liczne łaski aktualne, które różnią się od stale obecnej w nas łaski habitualnej.
2025 Możemy zasługiwać przed Bogiem jedynie w następstwie dobrowolnego zamysłu Boga, by włączyć człowieka w dzieło swojej łaski. Zasługa jest przede wszystkim dziełem łaski Bożej, a następnie współpracy człowieka. Zasługa człowieka powraca do Boga.
2026 Łaska Ducha Świętego dzięki naszemu przybranemu synostwu może nam udzielić prawdziwej zasługi, zgodnie z darmową sprawiedliwością Bożą. Miłość jest w nas pierwszorzędnym źródłem zasługi przed Bogiem.
2027 Nikt nie może wysłużyć sobie pierwszej łaski, która znajduje się u początku nawrócenia. Poruszeni przez Ducha Świętego, możemy wysłużyć sobie i innym wszystkie łaski potrzebne do osiągnięcia życia wiecznego, jak również koniecznych dóbr doczesnych.
2028 “Wszyscy chrześcijanie… powołani są do pełni życia chrześcijańskiego i do doskonałości miłości”. “Doskonałość chrześcijańska ma tylko jedną miarę, tę, że nie ma żadnej”.
2029 “Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie swój krzyż i niech Mnie naśladuje” (Mt 16, 24).

2. Medytacja Pisma Świętego

Uświadom sobie Bożą obecność, że Bóg jest z Tobą. Zaangażuj w to swoje uczucia i akt wiary. Proś o czystość intencji, abyś usłyszał, co Bóg chce Ci powiedzieć. Pomoże Ci w tym.

Proszę Cię Boże, nasz Panie o łaskę, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane wyłącznie ku służbie i chwale Twojego Boskiego Majestatu.

Wyobraź sobie daną scenę ewangeliczną, miejsce, osoby i przeżycia – słuchaj, dotykaj, obserwuj to, co się dzieje. Wejdź w swoje pragnienia związane z daną medytacją, wyraź je w formie konkretnej, osobistej prośby zwróconej do Pana. Proś o to, czego chcesz! Staraj się słuchać, co Twój Przyjaciel Bóg – mówi do Ciebie przez dane wydarzenie czy słowo o Tobie, o Twoim życiu.

(Rz, 8, 26-30
) 26 Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. 27 Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą.
28 Wiemy też, że [Bóg] z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według [Jego] zamysłu. 29 Albowiem tych, których przedtem poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był Pierworodnym między wielu braćmi. 30 Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał – tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił – tych też obdarzył chwałą.

Ostatnie chwile modlitwy poświęć na osobistą rozmowę z Panem jak przyjaciel z przyjacielem, o tym, co usłyszałeś, czego doświadczyłeś, co przeżyłeś, co zrozumiałeś, co było trudne… Zakończ medytację modlitwą Ojcze nasz i znakiem krzyża świętego.

3. Notatka. Zanotuj krótko to, co było ważne dla Ciebie. Możesz skorzystać z notatek w dzieleniu się na spotkaniu wtorkowym.
PONIEDZIAŁEK Dzień 6

1. Wprowadzenie do medytacji

Fragment KKK

Artykuł 3: Kościół – Matka i Wychowawczyni (2030-2051)
Wprowadzenie (2030-2031) Posłuchaj
I. Życie moralne i Urząd Nauczycielski Kościoła (2032-2040) Posłuchaj
II. Przykazania kościelne (2041-2043) Posłuchaj
III. Życie moralne i świadectwo misyjne (2044-2046) Posłuchaj

W Skrócie

2047 Życie moralne jest kultem duchowym. Działanie chrześcijańskie znajduje swój pokarm w liturgii, a zwłaszcza w celebracji sakramentów.
2048 Przykazania kościelne odnoszą się do życia moralnego i chrześcijańskiego, które jest związane z liturgią i karmi się nią.
2049 Nauczanie pasterzy Kościoła w dziedzinie moralności dokonuje się zazwyczaj w katechezie i przepowiadaniu na podstawie Dekalogu, który wskazuje zasady życia moralnego ważne dla każdego człowieka.
2050 Papież i biskupi jako autentyczni nauczyciele głoszą Ludowi Bożemu prawdy wiary, w które powinien wierzyć i które powinien stosować w życiu. Do nich należy też wypowiadanie się w kwestiach moralnych, które wchodzą w zakres prawa naturalnego i rozumu.
2051 Nieomylność Urzędu Nauczycielskiego pasterzy obejmuje wszystkie treści nauki, łącznie z moralnością, bez których zbawcze prawdy wiary nie mogą być strzeżone, wykładane czy zachowywane.

2. Medytacja Pisma Świętego

Uświadom sobie Bożą obecność, że Bóg jest z Tobą. Zaangażuj w to swoje uczucia i akt wiary. Proś o czystość intencji, abyś usłyszał, co Bóg chce Ci powiedzieć. Pomoże Ci w tym.

Proszę Cię Boże, nasz Panie o łaskę, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane wyłącznie ku służbie i chwale Twojego Boskiego Majestatu.

Wyobraź sobie daną scenę ewangeliczną, miejsce, osoby i przeżycia – słuchaj, dotykaj, obserwuj to, co się dzieje. Wejdź w swoje pragnienia związane z daną medytacją, wyraź je w formie konkretnej, osobistej prośby zwróconej do Pana. Proś o to, czego chcesz! Staraj się słuchać, co Twój Przyjaciel Bóg – mówi do Ciebie przez dane wydarzenie czy słowo o Tobie, o Twoim życiu.

(Rz, 12, 1-2
) 1 A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu miłą, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej. 2 Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu miłe i co doskonałe.

Ostatnie chwile modlitwy poświęć na osobistą rozmowę z Panem jak przyjaciel z przyjacielem, o tym, co usłyszałeś, czego doświadczyłeś, co przeżyłeś, co zrozumiałeś, co było trudne… Zakończ medytację modlitwą Ojcze nasz i znakiem krzyża świętego.

3. Notatka. Zanotuj krótko to, co było ważne dla Ciebie. Możesz skorzystać z notatek w dzieleniu się na spotkaniu wtorkowym.
WTOREK Dzień 7

1. Wprowadzenie do medytacji

Fragment KKK

Dziesięć przykazańPosłuchaj
Posłuchaj (Wj)
Posłuchaj (Pwp)


W Skrócie

1. Nie będziesz miał cudzych bogów przede Mną.
2. Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno.
3. Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.
4. Czcij ojca swego i matkę swoją
5.Nie zabijaj.
6.Nie cudzołóż.
7. Nie kradnij.
8. Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.
9. Nie pożądaj żony bliźniego twego.
10. Ani żadnej rzeczy, która jego jest

II. Przykazania kościelne (2041-2043) Posłuchaj

1.W niedzielę i święta nakazane uczestniczyć we Mszy świętej i powstrzymać się od prac niekoniecznych.
2.Przynajmniej raz w roku przystąpić do sakramentu pokuty.
3.Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym, przyjąć Komunię Świętą.
4.Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w czasie Wielkiego Postu powstrzymywać się od udziału w zabawach.
5.Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła.

2. Medytacja Pisma Świętego

Uświadom sobie Bożą obecność, że Bóg jest z Tobą. Zaangażuj w to swoje uczucia i akt wiary. Proś o czystość intencji, abyś usłyszał, co Bóg chce Ci powiedzieć. Pomoże Ci w tym.

Proszę Cię Boże, nasz Panie o łaskę, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane wyłącznie ku służbie i chwale Twojego Boskiego Majestatu.

Wyobraź sobie daną scenę ewangeliczną, miejsce, osoby i przeżycia – słuchaj, dotykaj, obserwuj to, co się dzieje. Wejdź w swoje pragnienia związane z daną medytacją, wyraź je w formie konkretnej, osobistej prośby zwróconej do Pana. Proś o to, czego chcesz! Staraj się słuchać, co Twój Przyjaciel Bóg – mówi do Ciebie przez dane wydarzenie czy słowo o Tobie, o Twoim życiu.

(Wj, 20, 1-21)
Dekalog
1 Wtedy wypowiedział Bóg wszystkie te słowa: 2 «Ja jestem Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli.
3 Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! 4 Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! 5 Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, bo Ja Pan, Bóg twój, jestem Bogiem zazdrosnym, który za nieprawość ojców karze synów do trzeciego i czwartego pokolenia, tych, którzy Mnie nienawidzą. 6 Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań.
7 Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, w błahych rzeczach, bo nie pozwoli Pan, by pozostał bezkarny ten, kto wzywa Jego Imienia w błahych rzeczach.
8 Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. 9 Sześć dni będziesz się trudził i wykonywał wszystkie swoje zajęcia. 10 Dzień zaś siódmy jest szabatem Pana, Boga twego. Nie będziesz przeto w dniu tym wykonywał żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani przybysz, który przebywa w twoich bramach. 11 W sześć dni bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, siódmego zaś dnia odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty.
12 Czcij twego ojca i twoją matkę, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, ci daje.
13 Nie będziesz zabijał.
14 Nie będziesz cudzołożył.
15 Nie będziesz kradł.
16 Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek.
17 Nie będziesz pożądał domu twojego bliźniego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do twego bliźniego».
18 A cały lud, postrzegając gromy i błyskawice oraz głos trąby i górę dymiącą, przeląkł się i drżał, i stał z daleka. 19 I mówili do Mojżesza: «Rozmawiaj ty z nami, a my będziemy cię słuchać! Ale Bóg niech nie rozmawia z nami, abyśmy nie pomarli!» 20 Mojżesz rzekł do ludu: «Nie bójcie się! Bóg przybył po to, aby was doświadczyć i pobudzić do bojaźni przed sobą, żebyście nie grzeszyli». 21 Lud stał ciągle z daleka, a Mojżesz zbliżył się do ciemnego obłoku, w którym był Bóg.


(Pwt, 5, 1-22) Dziesięcioro Przykazań
6 Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli. 7 Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie. 8 Nie będziesz czynił sobie żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko albo na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodzie, pod ziemią. 9 Nie będziesz oddawał im pokłonu ani nie będziesz im służył, bo Ja, Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze nieprawość ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia – tych, którzy Mnie nienawidzą, 10 a okazuje łaskę do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań. 11 Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, w błahych rzeczach, bo nie dozwoli Pan, by pozostał bezkarny ten, kto wzywa Jego imienia w błahych rzeczach.
12 Będziesz zważał na szabat, aby go święcić, jak ci nakazał Pan, Bóg twój. 13 Sześć dni będziesz się trudził i wykonywał wszelką twą pracę, 14 lecz dzień siódmy jest szabatem Pana, Boga twego. Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służąca, ani twój wół, ani twój osioł, ani żadne twoje zwierzę, ani przybysz, który przebywa w twoich bramach; aby wypoczęli twój niewolnik i twoja niewolnica, jak i ty.
15 Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd Pan, Bóg twój, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem: przeto ci nakazał Pan, Bóg twój, strzec dnia szabatu. 16 Czcij swego ojca i swoją matkę, jak ci nakazał Pan, Bóg twój, abyś długo żył i aby ci się dobrze powodziło na ziemi, którą ci daje Pan, Bóg twój.
17 Nie będziesz zabijał.
18 Nie będziesz cudzołożył.
19 Nie będziesz kradł.
20 Nie będziesz mówił fałszywie przeciw bliźniemu swemu jako świadek. 21 Nie będziesz pożądał żony swojego bliźniego. Nie będziesz pragnął domu swojego bliźniego ani jego pola, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do twojego bliźniego.
22 Te słowa wyrzekł Pan do waszego zgromadzenia na górze spośród ognia, obłoku i ciemności donośnym głosem, niczego nie dodając. Napisał je na dwu tablicach kamiennych i dał mi je.

Ostatnie chwile modlitwy poświęć na osobistą rozmowę z Panem jak przyjaciel z przyjacielem, o tym, co usłyszałeś, czego doświadczyłeś, co przeżyłeś, co zrozumiałeś, co było trudne… Zakończ medytację modlitwą Ojcze nasz i znakiem krzyża świętego.

3. Notatka. Zanotuj krótko to, co było ważne dla Ciebie. Dziś wieczorem spotykamy się w kaplicy. Przyjdź jeśli możesz.

18:30 Katecheza
19:00 Msza Święta i Adoracja Najświętszego Sakramentu

Kaplica-Izba Jezusa Miłosiernego, 4 Parkgrove Terrace, Glasgow, G3 7SD.
Drzwi po lewej stronie obok wejścia do Domu Polskiego. Trzeba na domofonie wybrać przycisk M. Lekawa i wejść na pierwsze piętro.