Św. Jan Paweł II 11 października 1992 roku, w trzydziestą rocznicę rozpoczęcia Soboru Watykańskiego II, w czternastym roku swojego pontyfikatu, dał Kościołowi nowy Katechizm. W ciągu pierwszych 10 lat sprzedano osiem milionów egzemplarzy w 50 językach świata. Z czasem doszły kolejne tłumaczenia na wiele różnych języków. Katechizm ma 750 stron i składa się z czterech wielkich rozdziałów zawartych w 2865 punktach stanowiących treść wiary, którą wyznajemy w Kościele jednym, świętym, powszechnym i apostolskim.
Katecheza dla dorosłych
Po pierwsze – chodzi o uporządkowanie wiedzy na temat wiary poprzez studiowanie KKK indywidualnie i wspólnie.
“Słowo ‘katecheza’ pierwotnie znaczyło ‘wołać z góry'(ex alto), również ‘wywoływać echo’. Do tego doszło późniejsze znaczenie ‘pouczać’ – gdy głos nauczyciela jest świadomym niejako echem pytania ucznia, a odpowiedź ucznia – echem nauczyciela. To ostatnie wyjaśnienie jest ważne, gdyż wskazuje na to, że pouczenie, jakim jest katecheza, dokonuje się nie tylko w sposób jednostronny, jako wykład, ale także w drodze rozmowy, poprzez pytania i odpowiedzi “
św. Jan Paweł II, Katecheza środowa, 12.12.1984
Po drugie – chodzi o pogłębienie wiary poprzez wytrwałą modlitwę.
“Modlić się – znaczy dać trochę swojego czasu Chrystusowi, zawierzyć Mu, pozostawać w milczącym słuchaniu Jego Słowa, pozwalać Mu odbić się echem w sercu.”
św. Jan Paweł II, Katecheza środowa, 15.08.2000
Ważne, aby dać sobie czas na próbę uwewnętrznienia treści KKK, zasilenia jej modlitwą. Idąc za tą myślą rozpisaliśmy pierwszą część Katechizmu na jej części i przyporządkowując maleńki fragment na każdy dzień. Dodatkowo dostajemy codziennie fragment Pisma Świętego, nad którym możemy pochylić się na modlitwie w kluczu przeczytanych prawd. Pomiędzy spotkaniami moglibyśmy czytać, nagrywać i udostępniać fragmenty katechizmu dzień po dniu. To z jednej strony, wciągnęłoby uczestników w czytanie katechizmu i interakcję, a z drugiej dało szansę odsłuchania treści tym, którzy wolą słuchać niż czytać. Spotkania przed wtorkową Mszą świętą będą czasem wspólnej dyskusji, zadawania pytań oraz dzielenia się doświadczeniami ostatniego tygodnia.
Organizacja cyklu katechez:
- Codzienna lektura zadanego fragmentu KKK oraz medytacja wybranego fragmentem Pisma Świętego. (około 30 min)
- Wtorkowe spotkanie dające możliwość podzielenia się i zadania pytań.
Katechizm Kościoła Katolickiego:
- Aplikacja KKK
- Tabelka z odnośnikami
- Zeszyt do notatek (przemyślenia, pytania, etc.)
Medytacja fragmentów Pisma Świętego:
- BIBLIA TYSIĄCLECIA (Pallottinum)
- www.poznan-jezuici.pl/duchowosc-ignacjanska/medytacja-ignacjanska/schemat medytacji ignacjanskiej
Przygotowanie:
Przeczytaj wprowadzenie do medytacji. Przed odprawieniem medytacji przejrzyj swoje notatki. Przeczytaj uważnie tekst, który będziesz rozważać. Zwróć uwagę na miejsca, które szczególnie Cię poruszają, zanotuj je. Wybierz stałe miejsce na modlitwę, czas jej trwania i postawę ciała. Przygotowanie trwa ok. 5-10 min.
Rozpoczęcie:
Od znaku krzyża do znaku krzyża 30 min. Na początku trzy punkty (ok. 5-10 min):
- Stanięcie przed Panem: uświadom sobie Jego obecność, że Bóg jest z Tobą. Zaangażuj w to swoje uczucia i akt wiary. Proś o czystość intencji, abyś usłyszał, co Bóg chce Ci powiedzieć. Pomoże Ci w tym Modlitwa przygotowawcza: Prosić Boga, naszego Pana o łaskę, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane wyłącznie ku służbie i chwale Jego Boskiego Majestatu.
- Obraz: wyobraź sobie daną scenę ewangeliczną, miejsce, osoby i przeżycia – słuchaj, dotykaj, obserwuj to, co się dzieje.
- Prośba o owoc: wejdź w swoje pragnienia związane z daną medytacją, wyraź je w formie konkretnej, osobistej prośby zwróconej do Pana. Proś o to, czego chcesz!
Zasadnicza część medytacji:
Staraj się słuchać, co Twój Przyjaciel Bóg – mówi do Ciebie przez dane wydarzenie czy słowo o Tobie, o Twoim życiu. „Smakuj” Jego słowo. Staraj się poczuć je w sobie. Zatrzymaj się nad tym, co Cię porusza. Zobacz, jak Słowo Boże ma się do Twojego życia. Zobacz, jakie konsekwencje z tego, co usłyszysz, wypływają dla Twojego konkretnego życia, sytuacji, w której znajdujesz się obecnie, miejsca na świecie, gdzie jesteś. Jak Słowo Boże naświetla Twoje życie i jaką prawdę Ci ukazuje, której wcześniej nie widziałeś? Zwróć uwagę także na swoje uczucia i inne poruszenia związane z rozważaną prawdą. Przedstawiaj je Bogu. Pomyśl, jaka może być Twoja odpowiedź. Podczas medytacji nie notuj. W medytację są zaangażowane: pamięć, rozum, uczucia i wola.
Zakończenie:
Rozmowa końcowa (ok. 5 min). Ostatnie chwile modlitwy poświęć na osobistą rozmowę z Panem jak przyjaciel z przyjacielem, o tym, co usłyszałeś, czego doświadczyłeś, co przeżyłeś, co zrozumiałeś, co było trudne… Zakończ medytację modlitwą Ojcze nasz i znakiem krzyża świętego.
Refleksja końcowa:
Po medytacji (ok. 5 min) zastanów się nad minionym czasem modlitwy, nad tym, co było dobre, nad tym, co było trudne, co nie bardzo wyszło, nad tym co zostało w Tobie, co Cię poruszyło. Zanotuj krótko to, co było ważne dla Ciebie. Możesz skorzystać z notatek w dzieleniu się z osobą towarzyszącą (kierownikiem duchowym) poruszeniami z medytacji.